Vier op de 10 hurende huishoudens woont scheef, aldus een column in het AD afgelopen weekend. Dat heeft niet alleen betrekking op het "klassieke" scheefwonen waar de politiek het over heeft; mensen met een hoger inkomen die in een sociale huurwoning wonen, maar ook precies andersom; mensen met een lager inkomen die in een eigenlijk te dure woning wonen. Beide is niet goed schrijft de schrijfster.
De verdeling van de twee soorten scheefwoners is ook gelijk. 2 op de 10 wonen te duur en 2 op de 10 wonen te goedkoop. Vorige week donderdag verscheen een stuk van twee medewerkers van het CBS over de gevolgen van scheefwonen, beide vormen dus, op de economie.
Daaruit blijkt dat de tweede vorm, waarbij mensen in een te duur huis wonen, steeds vaker voorkomt. En dat die de samenleving ook geld kost: er is sinds 2006 1 miljard extra aan huurtoeslag uitgekeerd om deze groep te ondersteunen.
Dat is overigens geen waardeoordeel dat hun schuld is. Ik denk dat door het gebrek aan beschikbare betaalbare huurwoningen veel mensen geen kans krijgen om een woning te vinden die past bij hun inkomen en uit ellende dus een te dure woning gaan huren.
Dat begin mijns inziens bij het gebrek aan huurwoningen in de vrije markt. Doordat die er te weinig zijn, is er weinig aanbod en veel vraag waardoor de huren erg hoog zijn geworden. Daardoor blijven mensen die nu in een sociale huurwoning wonen en wat meer inkomen hebben gekregen zitten in hun sociale huurwoning, simpelweg omdat ze er te veel op achteruit gaan als ze verhuizen. En voor een koopwoning komen ze vaak ook niet in aanmerking.
Maar doordat deze mensen niet verhuizen, komen er ook geen nieuwe plekken vrij in de sociale huursector voor mensen met een lager inkomen. Die zijn dus gedwongen om een veel duurdere woning in de vrije huursector te betrekken, met een hoop extra huursubsidie tot gevolg.
Volgens mij is er maar één manier om deze cirkel te doorbreken. Er dienen veel meer huurwoningen in de vrije sector te komen. Daardoor zullen vraag en aanbod beter in evenwicht zijn en de prijzen wat lager komen te liggen. Daardoor wordt het aantrekkelijker voor mensen om uit hun sociale huurwoning te verhuizen naar een woning in de vrije sector en is er plek in een sociale huurwoning voor mensen met een lager inkomen. Je kunt op deze manier beide manier van scheefwonen beperken.
De verdeling van de twee soorten scheefwoners is ook gelijk. 2 op de 10 wonen te duur en 2 op de 10 wonen te goedkoop. Vorige week donderdag verscheen een stuk van twee medewerkers van het CBS over de gevolgen van scheefwonen, beide vormen dus, op de economie.
Daaruit blijkt dat de tweede vorm, waarbij mensen in een te duur huis wonen, steeds vaker voorkomt. En dat die de samenleving ook geld kost: er is sinds 2006 1 miljard extra aan huurtoeslag uitgekeerd om deze groep te ondersteunen.
Dat is overigens geen waardeoordeel dat hun schuld is. Ik denk dat door het gebrek aan beschikbare betaalbare huurwoningen veel mensen geen kans krijgen om een woning te vinden die past bij hun inkomen en uit ellende dus een te dure woning gaan huren.
Dat begin mijns inziens bij het gebrek aan huurwoningen in de vrije markt. Doordat die er te weinig zijn, is er weinig aanbod en veel vraag waardoor de huren erg hoog zijn geworden. Daardoor blijven mensen die nu in een sociale huurwoning wonen en wat meer inkomen hebben gekregen zitten in hun sociale huurwoning, simpelweg omdat ze er te veel op achteruit gaan als ze verhuizen. En voor een koopwoning komen ze vaak ook niet in aanmerking.
Maar doordat deze mensen niet verhuizen, komen er ook geen nieuwe plekken vrij in de sociale huursector voor mensen met een lager inkomen. Die zijn dus gedwongen om een veel duurdere woning in de vrije huursector te betrekken, met een hoop extra huursubsidie tot gevolg.
Volgens mij is er maar één manier om deze cirkel te doorbreken. Er dienen veel meer huurwoningen in de vrije sector te komen. Daardoor zullen vraag en aanbod beter in evenwicht zijn en de prijzen wat lager komen te liggen. Daardoor wordt het aantrekkelijker voor mensen om uit hun sociale huurwoning te verhuizen naar een woning in de vrije sector en is er plek in een sociale huurwoning voor mensen met een lager inkomen. Je kunt op deze manier beide manier van scheefwonen beperken.
Er is nog een vorm van scheefwonen: waarom moet ik in mijn 1tje met mijn dubbel modale inkomen een huis met 5 slaapkamers huren? Ik heb 1 slaapkamer beneden, de boven verdieping kom ik alleen voor de badkamer. Maar nee, ik mag niet kleiner wonen want dat is te goedkoop. Kopen wil ik niet want ik verhuis regelmatig voor mijn werk. Elke 2 jaar een huis verkopen en kopen is helemaal niet handig.
BeantwoordenVerwijderenBen ik met je eens. Wat dat betreft is er ook geen maatwerk
VerwijderenDe maximale huur waarover je huursubsidie kan krijgen is € 710,-. Waar je in de een-na-laatste alinea zegt "een veel duurdere woning in de vrije sector met een hoop extra huursubsidie tot gevolg", geldt dit alleen voor huren tot € 710,- en die zul je in de vrije sector niet vaak aantreffen.
BeantwoordenVerwijderenGroet, Greetje54
Oh goed om te weten. Ik had dat niet in het artikel gelezen wat ik las..
VerwijderenVrije sector is bijna altijd duurder dan sociale huurwoningen.
BeantwoordenVerwijderenBovendien snap ik ook wel dat mensen niet per se graag willem verhuizen. Als je lekker woont wil je gewoon blijven.
Dat snap ik ook. Maar dan zou er bijvoorbeeld wel een huur geïnd kunnen worden die gelijk is aan de vrije sector en dat er een ander huis sociaal verhuurd wordt.
VerwijderenScheefwonen heeft ook zo z'n voordelen. De mix die je in stand houdt door het scheefwonen biedt afwisseling in straten en wijken.
BeantwoordenVerwijderen